Otprilike, 1 od 10, 000 djece su pogođene nekim oblikom dječijeg raka, te shodno tome se može razumjeti zašto neki roditelji vjeruju da pohranjivanje pupčane krvi i matičnih ćelija iz iste nije važno, te zašto postoje javne banke pupčane krvi koje su na raspolaganju pacijentima u hitnim slučajevima. Problem koji nastaje u ovom momentu jeste pronalazak odgovarajućeg uzorka.
Ali postoji i druga strana pohranjivanja krvi iz pupčane vrpce koja uključuje tehnologiju matičih ćelija - a to je ćelijski inžinjering. Ovo je polje koje privlači mnogo pažnje, s obzirom da već smo u posjedu velikog broja informacija za uspješni inžinjering i kulturu matičnih ćelija, kako bi se one transformisale u druga tkiva. Savršen primjer ove prakse su današnji tretmani u kojima se matične ćelije koriste za regeneraciju i formaciju hrskavice i kože. Istraživači u Wake Forest Univerzitetu su koristili matične ćelije za inžinjering urinarnog mjehura i transplataciju istih pacijentima koji ih nisu imali pri rođenju.
Sada kada smo svjedoci provođenja ovih eksperimenata pri Massachusetts Opštoj bolnici, gdje, iznova, doktori koriste bioinžinjering ćelija kako bi uzgojili nogu miša. Istraživači su izvlačili živuće ćelije iz donatorovih organa, skidajući ih posebnim sredstvima, te ih iznova naselili na komponentama udova - uključujući kost, hrskavicu, ligamente te nerve - sa ishodišnim ćelijama koje se podudaraju sa udovima kako bi se proizvela struktura zvala matrix. Tim je bio u mogućnosti da ukloni ćelijski materijal uginutog miša te sačuva primarnu vaskulatorni i nervi matrix.
Potom su stvorili bez - ćelijski matrix i ubrizgali ishodišne mišiće u matrixne pruge koje ukazuju poziciju svakog mišića, dizajnirajući potpuno funkcionalan bioumjetni ud. Autori istraživanja su naglasili u medijskom obraćanju da 1.5 miliona Amerikanaca imaju nedostatak udova, te da bi njihova metoda mogla zamjeniti - ponekad tešku - protetsku tehnologiju.
Stoga, poenta je da: U budućnost i će biti mnogo bolesti i stanja koja će se liječiti upravo inžinjeringom matičnih ćelija, koji bi mogao u potpunosti iskorjeniti svako otvoreno pitanje i potencijalni problem. Ne samo da bi ovo moglo uticati na inžinjering dijelova tijela ili organa, nego bi tehnologija matičnih ćelija mogla upravo da stvori nove prilke doktorima u evoluaciji najbolje prakse.
Sve navedeno će imati fundamentalan uticaj na poboljšanje ishoda trenutnih istraživanja, kao i tretmana. Stoga, sa sigurnosti se može reći da kako tehnologija napreduje, pohranjivanje matičnih ćelija kao i tretiranje istim će biti sve više dostupno pacijentima - upravo kao izvor sigurnog osiguranja.
